SPORTCOLUMN: Dick Schreuder lijkt me zo’n trainer die een blos terug kan brengen op de wangetjes van de Ajacieden
Iedere week schrijven onze Panorama-verslaggevers een column over wat hen opvalt in de sportwereld. Deze week: Dick Schreuder.
Edwin Struis
Ze hebben er al eens een Schreuder versleten zonder veel succes, dus enige argwaan is op zijn plaats, maar is die Dick niet wat voor Ajax? Kijk eens wat de oudste van de twee broers heeft bewerkstelligd bij NEC, dat altijd zo bescheiden cluppie uit Nijmegen dat zich opeens in de subtop van de eredivisie heeft genesteld.
En dat allemaal dankzij de ongebreidelde aanvalsdrang van de trainer die het aloude adagium van het Nederlandse voetbal gewoon in de praktijk brengt: aanvallen! Zei ene Johan Cruijff al niet eens dat ie liever met 4-3 wint dan met 1-0? En nu zijn zoon Jordi aanstalten maakt om de nieuwe technisch directeur te worden in de naar zijn vader vernoemde Arena hoort daar ook een trainer bij die die woorden waarmaakt.
Aanvallen dus, gewoon zonder concessies, of je nu tegen Telstar of PSV speelt, het vizier op de aanval richten in plaats van moeilijk gedoe achterin. Dat leverde in het geval van NEC al prachtige clashes op met PSV (5-3-nederlaag), Feyenoord (4-2-zege) en FC Twente (3-3) met het publiek als grote winnaar. En uiteindelijk ook NEC zelf, waar de offensieve dadendrang wordt beloond met een prachtige klassering, met veel meer gescoorde doelpunten dan Ajax, om maar eens een club te noemen.
Wat ze in Amsterdam vooral nodig hebben is een shot positiviteit. Als je die droefsnoetjes ziet rondsjokken zonder ook maar enig vertrouwen in een goede afloop, met een vriendelijke voetbalvader als Fred Grim aan de zijlijn, vraag je je echt af hoe dat ooit nog moet goedkomen. Met strakke, bleke koppies oefenen ze daar een van de bestbetaalde beroepen van het land uit, met leuke secundaire arbeidsvoorwaarden bovendien, zonder ook maar enige vrolijkheid eraan te ontlenen.
Misschien kan Dick Schreuder het aangeslagen Ajax van Wout Weghorst reanimeren.
Dick Schreuder lijkt me nou typisch zo’n trainer die een blos terug kan brengen op de wangetjes van de Ajacieden. Toegegeven, toen hij in de krochten van het Spaanse voetbal afdaalde om derdeklasser CD Castellón een opkontje te geven, had ik niet verwacht hem ooit nog terug te zien op de Nederlandse velden. Het leek me echt een route richting vergetelheid tot in zo’n vermaledijde zandbak in Qatar of de Emiraten aan toe.
Maar zie, hij is terug en hoe! Voorafgaand aan het seizoen beloofde hij al aanvallend voetbal te propageren in Nijmegen, maar het is altijd maar afwachten hoe dat in de praktijk uitpakt. Schreuder maakt de verwachtingen waar, dus als ik Ajax-beleidsbepaler was (en helaas voor de club ben ik dat niet) zou ik het wel weten: Dicky-taka-voetbal zal het zijn.
Micha Jacobs
Ja hoor, daar gaan we weer. Doe je het goed bij een provincieclub – waarvoor alleen maar lof – word je meteen in verband gebracht met het ‘grote’ Ajax. Waarom is dat toch? Ajax is allang niet meer de maatstaf der dingen, hoe graag ze dat in Amsterdam ook willen. En een trainer als Dick Schreuder zou ook wel gék zijn als hij zich laat verleiden door de lokroep uit de Arena. Zoals werkelijk niemand daar op dit moment zijn vingers aan wil branden. Ten Hag zei al nee en dat een Belg als Philippe Clement liever de voorkeur geeft aan Norwich, dat op een degradatieplek staat in de Championship (het tweede niveau in Engeland), zegt ook al genoeg.
Maar wat José Mourinho zei is misschien nog wel het meest dodelijk. Voorafgaand aan Ajax-Benfica in de Champions League (0-2), wat van dit Ajax het allerslechtste Nederlandse Champions League-elftal ooit maakte (nul punten uit vijf wedstrijden, één schamel doelpuntje voor, zestien tegen), bekende de Portugees dat hij ontzettend uitkeek naar de wedstrijd. Omdat Ajax hem altijd herinnert aan een tijd waarin zij de voetbalwereld veranderden. Een tijd waarin hij opgroeide.
Wout Weghorst.
Maar wat hij daarmee óók zei was: het huidige Ajax staat daar lichtjaren vandaan. Ja, koekoek! Het is een kleuterversie die zijn eigen veters niet eens kan strikken, wat zo’n opmerking van Mourinho extra pijnlijk maakt. Dat hij bovendien nog nooit van Ajax had verloren – sterker nog, hij won alle acht wedstrijden van ze – en dáárom graag tegen ze uitkwam, liet hij ook maar achterwege. De wond in Amsterdam puilt namelijk al uit van het zout.
Gek genoeg zag ik dat als een open sollicitatie, zoals Wesley Sneijder ook al heel opzichtig hengelt naar een rol als technisch directeur. Nou, doe het dan maar, dacht ik. Maak Sneijder inderdaad technisch directeur, wacht tot Mourinho ook bij Benfica de laan uit wordt geschopt en laat Sneijder hem dan volgend seizoen aanstellen als trainer.
Gezien de innige omhelzing tussen die twee aan de zijlijn, waar Sneijder zijn hobby als analist uitvoerde, is hun liefde nog altijd wederzijds en lijkt hun liefde voor Ajax ook oprecht. En laat Schreuder dan een voorbeeld nemen aan Slot: eerst presteren bij een provincieclub (Slot bij AZ, Schreuder bij NEC) om daarna furore te maken in de Kuip (want Van Persie gaat zijn geluk heus een keer in Engeland beproeven). Vanaf daar is alles mogelijk voor hem, niet op dat voetbalkerkhof dat Ajax heet.
