Przez wieki polska historia była wielką księgą bitew, dat i bohaterów. W szkołach uczyliśmy się jej w rytmie kolejnych wojen i powstań. A przecież oprócz dat są emocje. Okrzyk zwycięstwa pod Grunwaldem, gdy chorągwie Zakonu opadały jedna po drugiej. Duma i niewiarygodna skuteczność pod Kircholmem, gdzie garstka polsko-litewskich żołnierzy złamała potęgę imperium. Groza chwil tuż przed Bitwą Warszawską i potem ogromna ulga, gdy historia pozwoliła nam dopisać własny rozdział, zamiast cudzej wersji wydarzeń.
Wiele razy udowodniliśmy sobie, że potrafimy wygrać, gdy naprawdę jesteśmy razem. To również obraz polskich matematyków łamiących szyfr Enigmy, zanim świat zdążył uwierzyć, że to możliwe. To powrót żołnierzy spod Monte Cassino, którzy z błotem na mundurach wiedzieli, że idą nie tylko po zwycięstwo militarne, lecz także po to, by Polska była słyszana. To piloci nad Anglią, podejmujący decyzje szybciej, niż spadające ze śrubami Messerschmitty zdążały przeciąć powietrze.
Dumną część naszej historii stworzyły też miliony ludzi bez mundurów. To nauczyciele uczący dzieci polskiego po tajemnych kątach, robotnicy odbudowujący miasta cegła po cegle, kobiety, które w ciszy domów przenosiły tradycję, język czy wartości. Niezależnie od epoki wolność zawsze wymagała odwagi, a odwaga zawsze miała ludzką twarz. Dziś już nie musimy walczyć o prawo do własnego języka, ale wciąż potrzebujemy tej samej wewnętrznej siły. Historii, która inspiruje, a nie dzieli, bo jej sens tkwi w przekonaniu, że nieustannie mamy za co być dumni.
Od husarii do samolotów bojowych. Siła, która się zmienia
Husarskie skrzydła szumiały inaczej niż turbiny samolotów bojowych, ale w obu była determinacja, by nikt nie decydował za nas. Przeskakujemy przez epoki szybciej niż przewracają się kartki podręcznika. A każdy z podniosłych momentów pokazuje, że odwaga i technika idą ręka w rękę.
Dzisiejsza armia wygląda inaczej niż przed dekadami. Rosomaki jadą w konwoju, drony patrolują przestrzeń, cyberżołnierze bronią sieci, której nie widać, a samoloty bojowe stoją na lotniskach, przypominając, że nowoczesność to konieczność. NATO to realni sojusznicy, realne systemy obronne i realna tarcza. Polska jest częścią tego ekosystemu, a to zobowiązuje.
W czasach, gdy tuż za naszą granicą spadają rakiety, widać, że bezpieczeństwo nie jest abstrakcją. Przez dekady myśleliśmy, że wojna należy do przeszłości, a świat idzie naprzód dzięki technologii i dyplomacji. Tymczasem nadeszła lekcja brutalniejsza niż przeczytane w spokoju opracowania historyczne. Pokazała, że wolność trzeba utrzymywać, wzmacniać, szkoląc się i budując kompetencje w świecie, w którym pole walki jest hybrydowe, a zagrożenia nie zawsze mają mundur.
To, co kiedyś było szarżą pod tętent koni, dziś dzieje się w kabinach symulatorów i poligonach informacyjnych. W obu przypadkach liczy się jedno: czy wierzymy, że ten kraj warto chronić. Bo technika i sojusze wiele znaczą, ale prawdziwa siła zaczyna się od przekonania, że miejsce, które nazywamy domem, ma znaczenie większe niż własna wygoda.
Wolność ma twarz codzienności
Ktoś powie, że patriotyzm dzisiaj jest mniej spektakularny. Może właśnie dlatego jest trudniejszy. Nie wymaga umiejętności prowadzenia szarży, lecz zdolności do krytycznego myślenia i gotowości, by nie zamykać się w bańkach. Prawdziwa wolność nie polega na tym, że wszyscy mówimy jednym głosem, ale że możemy mówić różnymi, nie ryzykując utraty godności.
Wolne media stają się tarczą, gdy dezinformacja próbuje zakłócić rzeczywistość. Niezależna nauka daje nam dostęp do technologii, które chronią nie mniej niż stal czołgów. Obywatelska odpowiedzialność objawia się w lokalnych inicjatywach, w zaufaniu do instytucji, które budują bezpieczeństwo, w ciszy bibliotek, gdzie uczymy się patrzeć na świat więcej niż jedną perspektywą.
Niepodległość to także zdolność do rozmowy mimo różnic, do spojrzenia na historię szerzej niż w rytmie nagłówków, do pielęgnowania języka, który nie rani. To świadomość, że wolność w XXI wieku to nie tylko granica na mapie, ale też granica w naszym sposobie myślenia.
Święto Niepodległości może być momentem, w którym zostawiamy na chwilę rozproszenie świata, wyciągamy głowę z telefonów i przypominamy sobie, że żyjemy w miejscu, które przetrwało więcej, niż mogłoby unieść inne narody. I że to zobowiązuje do stania razem, gdy świat znów stawia trudne pytania.
Bo Polska od ponad tysiąca lat dowodzi jednego: kiedy wierzy w siebie i działa wspólnie, potrafi osiągać rzeczy, które jeszcze przed chwilą wydawały się nierealne. Dziś ta wiara przydaje się bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Wolność potrzebuje odwagi, bo niepodległość trwa tak długo, jak długo ktoś jest gotów ją chronić.
Kampania “Święto Niepodległości 2025 — Tysiąc lat polskich zwycięstw”
Z okazji 107. rocznicy odzyskania niepodległości Polska Fundacja Narodowa przygotowała kampanię “Tysiąc lat polskich zwycięstw”, której celem jest ukazanie polskiego patriotyzmu w nowoczesnym, wspólnotowym wymiarze — opartego na odwadze, współpracy i odpowiedzialności. Inicjatywa zachęca do wspólnego świętowania poprzez przypomnienie momentów, w których Polacy odnosili sukcesy dzięki jedności, solidarności i wspólnemu działaniu — zarówno w historii, jak i w nauce, kulturze oraz codziennym życiu.
Polska Fundacja Narodowa (PFN) to instytucja, której misją jest wzmacnianie wizerunku Polski, promowanie jej historii, kultury i osiągnięć oraz budowanie postaw opartych na dumie z narodowej tożsamości.
