W pierwszych trzech kwartałach 2025 roku eksport gruzińskiego wina do Polski wzrósł o 13 proc. w porównaniu do analogicznego okresu roku ubiegłego. Łącznie nad Wisłę trafiło w tym roku ponad 5 milionów litrów wina z Gruzji, o wartości przekraczającej 12,5 miliona dolarów.
Polska kluczowym rynkiem w Europie
Wzrost importu gruzińskiego wina do Polski w 2025 roku utrzymuje się na stabilnym, dwucyfrowym poziomie. Dane z trzeciego kwartału potwierdzają rosnące zainteresowanie polskich konsumentów ofertą z Gruzji.
Między styczniem a wrześniem 2025 roku do Polski trafiło 5 071 489 litrów wina, co oznacza wzrost o 13 proc. względem tego samego okresu w 2024 roku. Wartość eksportu wyniosła 12,576 mln dolarów, również notując 13-procentowy wzrost rok do roku.
Wyniki te umacniają pozycję Polski jako kluczowego rynku eksportowego dla wina z Gruzji w Europie. Konsekwentny wzrost sprzedaży wspierany jest działaniami edukacyjnymi realizowanymi przez Narodową Agencję Wina z Gruzji.
Wyniki te umacniają pozycję Polski jako kluczowego rynku eksportowego dla wina z Gruzji w Europie. Konsekwentny wzrost sprzedaży wspierany jest działaniami edukacyjnymi realizowanymi przez Narodową Agencję Wina z Gruzji.
Polski rynek dojrzewa. Konsumenci coraz częściej sięgają po wina, które łączą jakość, autentyczność i historię. Gruzińskie wino doskonale odpowiada na te potrzeby. Cieszymy się, że Polska pozostaje naszym najbardziej dynamicznie rozwijającym się rynkiem w Europie – skomentowała Tamta Kvelaidze, Head of Marketing Department, National Wine Agency of Georgia.
Rodzinne winnice
Wino jest tak głęboko zakorzenione w gruzińskiej tożsamości, że mówiąc o gruzińskiej kulturze wina, mówi się jednocześnie o samej Gruzji. Dzięki swoim unikalnym regionom winiarskim i 8 000-letniej historii uprawy winorośli. Gruzini nie tylko produkowali wino, lecz także stworzyli wyjątkową kulturę, która dziś ma wymiar światowy.
Na gruzińskiej wsi, gdzie większość rodzin wciąż posiada własne winnice i produkuje domowe wino, niemal każdy dom ma pomieszczenie, w którym znajdują się qvevri (tradycyjne gruzińskie, gliniane naczynia o kształcie amfor, zakopywane pod ziemią, używane do produkcji wina) zwane marani.
Nawet w miastach mieszkańcy, pragnąc łączyć nowoczesność z tradycją, uprawiają własne winorośle. Otwarcie rodzinnego qvevri, zakopanego w ziemi glinianego naczynia, w którym w wielu domach powstaje wino – to wydarzenie wyjątkowe, uroczyste i pełne radości, często będące okazją do wspólnego świętowania. Wino towarzyszy tu każdemu posiłkowi, zarówno na co dzień, jak i podczas wyjątkowych okazji.
Tradycja toastów
Centrum spotkań – niezależnie od tego, czy to chwile radości, czy smutku – stanowi supra, tradycyjna gruzińska uczta, podczas której wznoszone są liczne toasty. Jednym z najważniejszych elementów supry jest obecność tamady – osoby prowadzącej toasty, wokół których koncentruje się całe spotkanie.
Doświadczony tamada potrafi w wyjątkowy sposób przywołać ducha wspólnoty i zakorzenionej w winie kultury, która dla wielu Gruzinów ma głębokie znaczenie. Uroczystość rozpoczynają trzy symboliczne toasty: za ojczyznę, za Boga oraz za gości – tych, którzy są najbliżej boskości. Gościnność w Gruzji ma rangę niemal świętości, a osoby przyjmowane przy stole traktowane są jako prawdziwy dar niebios.
Tamada, czyli osoba prowadząca toasty, wstaje i przedstawia temat wieczoru. Wznosi toast, proponując temat wieczoru, nawiązując przy tym do osobowości i zainteresowań gości. Po czym opróżnia swój kieliszek lub tradycyjny róg do picia zwany Khantsi. Następnie goście kolejno wygłaszają własne toasty, nawiązujące do tematu tamady, i opróżniają swoje kieliszki lub rogi. Toasty mogą być piękne, poetyckie, zabawne lub śmiałe.
Uroczystość rozpoczynają trzy symboliczne toasty: za ojczyznę, za Boga oraz za gości – tych, którzy są najbliżej boskości. Gościnność w Gruzji ma rangę niemal świętości, a osoby przyjmowane przy stole traktowane są jako prawdziwy dar niebios.
Supra to więcej niż uczta
Dla wielu Gruzinów powiedzenie życie bez świętowania nie ma sensu to nie tylko słowa, lecz styl życia, który celebrują przy każdej okazji.
Centrum spotkań – niezależnie od tego, czy to chwile radości, czy smutku – stanowi supra, tradycyjna gruzińska uczta, podczas której wznoszone są liczne toasty.
Ta forma biesiadowania wywodzi się z wschodnio-prawosławnej tradycji monastycznej, gdzie przełożony klasztoru poprzez toast inicjował tematy do refleksji i rozmów. Do dziś picie wina przy stole jest w Gruzji sposobem na dzielenie się myślami i rozmowy o sprawach naprawdę istotnych.
Supra to tradycyjny, często wystawny posiłek, będący sercem gruzińskiego życia towarzyskiego. To znacznie więcej niż zwykła uczta – to wielowiekowa tradycja, religijny rytuał i istotny element tożsamości narodowej. Organizuje się ją przy każdej ważnej okazji: narodzinach, urodzinach, ślubach, pogrzebach czy powrotach bliskich osób.
Podczas supry stoły dosłownie uginają się od jedzenia i picia – półmiski, talerze i misy wypełnione są po brzegi lokalnymi specjałami.
Choć potrawy mogą się różnić w zależności od rodziny lub charakteru wydarzenia, wiele elementów tej tradycji pozostaje niezmiennych i rozpoznawalnych w całej Gruzji.
Przez pokolenia rytuały te kształtowały wspólnotę, tożsamość i duchowość gruzińskiego narodu.
Jednym z najważniejszych elementów supry jest obecność tamady – osoby prowadzącej toasty, wokół których koncentruje się całe spotkanie.
źródło: Gruzińska Narodowa Agencja Wina
